Wie is Simon?
Het is maandagochtend en we hebben afgesproken om 11 uur in gesprek te gaan voor dit interview. Klokslag 11 uur hangt Simon aan de lijn. Het past in het beeld dat ik in de korte tijd dat we elkaar nu kennen van Simon heb gemaakt; doelgericht, enorme drive op energie en gezamenlijkheid, droge humor en heel slim. Ik leg Simon uit dat ik geen saaie inhoudelijke verhalen wil schrijven om onze kandidaten te introduceren, maar vanuit het gesprek de lezers kennis te laten maken met de GroenLinksers die hoog op de lijst staan.
“Daar had je me al een beetje voor gewaarschuwd”, zegt Simon droog. Ik had Simon vooraf inderdaad laten weten dat er in dit gesprek slechts de volgende vragen centraal staan: ‘Wie is Simon?’ en ‘Waarom wilde je hoog op de GroenLinks-lijst en hoe ga je het verschil maken?’ Ik vertel Simon dat ik ervan houd om dingen op mijn eigen manier te doen en dat deze manier vaak wat anders is als ‘gewoon’ en dat ik slecht tegen autoriteit kan. Als voorbeeld geef ik mijn irritatie op een TomTom die dwingend mijn route aangeeft en vraag Simon of hij dat herkent? “Nee, ik blijf kalm en denk als jij dat graag wil… ok… Dan doen we dat, ik ga er vanuit dat je het beste met me voorhebt!”, legt Simon mij uit en voegt eraan toe, “Ik doe heel veel op gevoel, voor dingen die goed voelen kom ik mijn bed uit. Als ik dat gevoel mis, word ik opstandig.”
En wat moet er komen te staan als ik vraag “Wie is Simon?” “Enthousiast en positief zou ik zeggen. Ja, jij vindt mij een droogkloot, maar omdat jij veel energie hebt word ik rustig. Van nature ben ik ook heel energiek. Ik bouw graag een netwerk rondom een thema of project. Projectmatige werken met een concreet doel, daar doe ik het goed op. Die doelen gaan altijd over duurzame energie en mensen. Ik doe liever weinig maar goed, dan veel en zaken niet afkrijgen.”
Ik vind het heel grappig dat Simon begint met zijn persoonskenmerken en dan de stap naar werk, maar ik mis in zijn verhaal zijn thuis. Als ik dit opmerk, reageert Simon; “Dat is grappig dat je dat zegt, want mijn werk, wie ik ben en thuis liggen heel dicht bij elkaar. Hoe ik omga met mijn zoon, en hoe ik omga met mijn werk liggen ook heel dicht bij elkaar. Dat ga ik ook brengen bij GroenLinks. Ik kan ook niets anders brengen dan wie ik ben. Wat mij drijft zijn de vragen ‘Hoe krijg je mensen mee?’, ‘Hoe communiceer je op een fijne maar wel effectieve manier met mensen?’ en ‘Hoe houd je op een respectvolle manier rekening met elkaar?’”
Ik vraag hem hoe dat zo is gekomen en Simon blijkt een ware waterval als hij de smaak te pakken krijgt. “Je word ouder en verandert daar ook in. Vader worden speelt daar ook een rol in. Het is cliché en waar. Jezelf aan de kant schuiven ten behoeve van iemand anders is een openbaring. Eerst doe je dat voor je eigen zoon en vervolgens ontdekte ik dat ik er plezier uithaal om mij ook in te zetten voor andere mensen die daar baat bij mij hebben. Terwijl in het verleden het vooral over ‘ik’ ging, gaat het nu met name over wij, ons en elkaar. Dat heb ik nu tot mijn hoofdzaak gemaakt; ik houd van vooruit denken en dit alles maakte dat ik me nu politiek actief wilde worden. Ik was er klaar voor. Ik wilde me nu inzetten voor mensen die het moeilijker hebben en voor een grotere groep mensen bezig gaan met duurzame energie. Dus dat gevoel maakt waarom nu!”
Simon maakt voor mijn gevoel een brug met dit verhaal en heeft hij meteen een deel van de tweede vraag beantwoord. Maar ik was nog niet klaar met ‘Wie is Simon?’ Nu is het Simon die mij wat waarschuwt door te stellen “Tsja, dan komt er nu een wat saai en standaard verhaaltje”, en begint te vertellen:
“Ik ben Simon, 33 jaar oud en woon in het mooie dorp Stiens. In een duister verleden heb ik ooit fiscaal recht gestudeerd, omdat ik dacht dat geld en regels leuk waren. Na het afronden van mijn fiscale master heb ik een onderzoek master gedaan waarin de functionaliteit van het recht centraal stond. Dus de vraag “Wat kun je met de regels doen?” ‘’En wat doen regels met het gedrag van mensen?’’. En toen kwam ik erachter dat al die regels een soort monopolyspelletje is. We bepalen met elkaar de regels en sommige regels zijn een beetje gek. Sommige mensen krijgen namelijk twee keer geld als ze over start gaan en andere niet. Toch ging ik na mijn afstuderen aan de slag bij één van de ‘Big Four’ zoals in mijn studietijd de grootste accountancykantoren genoemd werden. Ik heb daar veel geleerd, maar vooral dat dit niets voor mij is. Toen ben ik gaan werken op een regionaler accountantskantoor met het doel om de bakker op de hoek te helpen. Daar kreeg ik in eerste instantie meer energie van, maar ontdekte al gauw dat ik behoefte had bij te dragen aan actuele maatschappelijke uitdagingen.
"Energie is maatschappelijk, technisch en juridisch interessant en dus besloot me daar voor in te zetten. Het zorgde ervoor dat ik met een groep enthousiaste babyboomers belandde op de oprichtingsvergadering van Ús Koöperaasje. Ik voelde me daar echt een vreemde eend in de bijt als jonkie en dacht: dit is het! Ik zei mijn baan op en hoewel ik nog niet precies wist wat ik moest doen, ontdekte ik dat ik deze coöperaties kon helpen met juridische en andere kennis. Ik ging op zoek naar andere plekken om rare monopoly regels te kunnen veranderen en me in te kunnen zitten voor maatschappelijk relevante onderwerpen. Al gauw kwam ik erachter dat dat in de politiek zou kunnen zijn.”
Ik bemerk dat ik het verhaaltje helemaal niet saai of standaard vind en aan Simon zijn lippen hang. Hoewel zijn verhaal eigenlijk overal wel een antwoord op geeft, mis ik nog steeds wat en vraag of er interessante liefdesdetails zijn. Simon grinnikt en antwoordt: “Tsja, Ik ben relatief vroeg het geluk tegen gekomen en niet kwijt geraakt. Ze heet Jose en 13 jaar later zijn we met een zoontje en een tweede onderweg. Huisje, boompje dus eigenlijk, niet echt spannend eigenlijk.”
Waarom wilde je hoog op de lijst en hoe ga jij het verschil maken?
Simon heeft al verschillende keren aangegeven hoe hij besloot om de politiek op te zoeken. De ontdekking dat hier het beleid en een deel van de besluiten worden gemaakt als het gaat om de energietransitie maakten dat hij solliciteerde. Zijn overtuiging beschrijft Simon als volgt: “Ik vind dat in de energietransitie er een eerlijke verdeling van de lusten en lasten moet liggen. Dat vind ik heel belangrijk. Nu is het zo dat vooral mensen met kapitaal profiteren van de transitie en dat moet anders! Juist de smalle beurs moet dat gaan kunnen en daar ga ik me voor inzetten!”
Als ik Simon vraag of er nog meer zaken zijn waarop hij die stevige focus van hem wil inzetten dan blijkt hij dat zeker te hebben. Als inwoner van één van de grotere dorpen maakt hij zich zorgen over de leefbaarheid in de dorpen, maar ook over de stad. Simon legt uit dat steeds meer mensen de behoefte hebben om weer de regie te nemen en vertelt:
“Ik geloof in de coöperatieve gedachte. Dat mensen met een positief verhaal dingen met elkaar willen oppakken. Waarbij iets wat voor iedereen nodig is gezamenlijk wordt geregeld en waarbij de gemeenschap de opbrengsten meer lokaal behouden. Dat laatste zie ik ook als een methode om de leefbaarheid in de dorpen te vergroten en tot meer samenhang te komen op gebieden als zorg, onderwijs en wonen. Dat zouden wij als gemeente moeten faciliteren. Nu is het vaak zo dat de gebruiker een consument is die weinig invloed heeft en vloeien opbrengsten vaak langdurig, zo niet blijvend, uit de regio. Vaak naar aandeelhouders met een winstmotief. Een rare monopoly regel, die anders moet , meer coöperatief wat mij betreft. Dat geldt niet alleen voor energie, maar ook voor andere gezamenlijke zaken als voedselproductie of zorg!”
Simon verwijst vaak terug naar het monopolyspel en dat de spelregels niet meer lijken te kloppen en steeds meer wringen. Ik herken zijn gevoel en kijk uit naar de inbreng die deze jonge Stienser ons als GroenLinks Leeuwarden gaat brengen in de komende tijd!