Answar is al vanaf het begin betrokken bij de werkgroep Inclusiviteit en Diversiteit die ik aan het begin van mijn raadsperiode opzette. “Ik ben trots op die werkgroep,” zegt Answar. "Met de werkgroep strijden we voor kwetsbare mensen, marginale groepen en inclusie." Answar heeft veel geschreven aan de visie en missie voor de werkgroep. Hierover zegt hij: “Mijn visie voor de werkgroep waar ik in geloof is een visie van verbinding. En waar de werkgroep een brugfunctie kan vervullen voor politiek en samenleving.“ Gaandeweg hebben we een strategie gemaakt waarbij we tot meer concrete acties wilden komen. Meer doen aan verbinding en minder erover praten! Begin dit jaar was de eerste actie waarbij we als werkgroep nieuwjaarswensen en kaarten inzamelden en die brachten bij de vluchtelingen in de noodopvang in Leeuwarden. Hij heeft ook een tijdje meegedraaid in het bestuur van GroenLinks Leeuwarden.
Wie is Answar?
Als ik deze openingsvraag aan Answar voorleg, antwoordt hij; “Ik ben getrouwd en heb twee kinderen. Ik ben een open nieuwsgierig en sociale man. In de kern beschrijf ik mezelf als een reflectief mens wat zich met plezier verhoudt tot mens en omgeving. Ik denk graag na over maatschappelijke problemen en zie het zoeken naar een oplossing van een probleem altijd als een uitdaging. Graag ga ik in gesprek met mensen en ben ik altijd op zoek naar verbinding met de ander. Ik ben naast een praktisch mens ook graag theoretisch bezig. Maatschappij, geschiedenis en filosofie hebben mijn interesses. In mijn loopbaan heb ik als geschiedenis en maatschappijleer docent gewerkt. De vakken geschiedenis en maatschappijleer zijn beide vakken die mij blijven inspireren om te kijken naar de samenleving en die te kunnen analyseren. Momenteel werk op de ISK-school in Leeuwarden. Een internationale schakelklas in Leeuwarden. Hier werk ik met jongeren die gevlucht zijn en die in de noodopvang zitten en die naar onze school toekomen. Vluchtelingen hebben mijn hart en ik zoek graag de verbinding met deze doelgroep.”
Ik vraag Answar waarom hij zo een passie voor deze doelgroep heeft. Ook daar heeft Answar een uitgebreid antwoord op: “Omdat ze kwetsbaar zijn en thuisloos zijn. Ze missen een thuis een thuis wat zo belangrijk is om te kunnen groeien en om gelukkig te kunnen zijn. Ik heb ook veel met kwetsbare mensen gewerkt: met thuis en daklozen, gehandicapten en vluchtelingen. Mensen die snel uitgesloten kunnen worden van het samen leven omdat ze anders zijn en daardoor niet gelijkwaardig mee kunnen participeren. Het ‘vreemde’ het anders zijn aan de overheersende norm of cultuur heeft mij altijd weten te verwonderen”
Waarom de politiek?
“Ten eerste omdat ik idealistisch ben, we moeten weer durven dromen. Ik geloof in verandering en wil graag een toekomst realiseren waarin inclusiviteit een vast gegeven wordt in de samenleving. In de politiek (raad) wil ik graag de samenleving in om daar te luisteren naar de samenleving. En te luisteren naar wat er leeft onder de inwoners om van daaruit problemen aan te kaarten die leven bij kwetsbare groepen. Een rol waarin een raadslid een sterke brugfunctie moet hebben. Na de opleiding docent geschiedenis en maatschappijleer ben ik kritischer geworden naar de samenleving en politiek toe. Ik heb dan ook een goed beeld gekregen van hoe de huidige samenleving en de politiek is gevormd door de tijd heen. Kolonisatie en racisme zijn voor mij belangrijke thema’s geworden. Want wij dragen nog steeds de erfenis mee van deze geschiedenis, dit in positieve zin maar ook in negatieve zin. Veel maatschappelijke onrust komt ook voort uit de tijd van de kolonisatie en de dekolonisatie. Hoe wij onze toekomst deels vormgeven hangt af van hoe wij omgaan met deze geschiedenis en welk perspectief wij hanteren om met deze erfenis om te gaan en de politiek moet hier een grote rol in hebben."
"Politiek gaat voor mij in essentie over de wereld, het samenleven en democratisering. En hoe je doormiddel van gezag de samenleving naar een gewenste situatie wil brengen. Maar de politiek heeft verder mijn interesse omdat er veel moet veranderen, we staan op een kantelpunt, een kantelpunt naar meer horizontalisering, meer van onderop en verbinding. De politiek staat daarom nog op een traditionele manier boven de samenleving en geloof dat mensen dat ook zo ervaren. Mensen ervaren dat ze niet meer de baas zijn, maar dat de politiek de baas in plaats van het volk. De politiek is daarom vervreemd van het volk en het volk van de politiek. Ik streef dan ook graag naar meer democratisering maar ook een empathische samenleving waarin meer oog is voor elkaar. Met de politiek wordt altijd snel verwezen naar Den Haag of naar de gemeente. Terwijl politiek veel dichterbij is, veel dichterbij dan mensen beseffen. Politiek gaat voor mij over samenleven en hoe je op een rechtvaardige manier met elkaar kan samenleven. Voor mij de vraag, hoe komen we tot een goede gemeenschap waarin iedereen een bijdrage kan leveren aan het goed samenleven met elkaar. Hoe kunnen we goed met elkaar samenleven en wat is daarvoor nodig om dit te realiseren. Dit zijn vragen die mij drijven om de politiek in te willen gaan.”
Ik ben onder de indruk van zijn analyse en denk aan de woorden van Kim Putter hoe er weer gekomen moet worden tot een sociaal contract. Dat Answar graag zelf zijn ideeën uiteenzet en dingen verbindt is wel duidelijk na dit antwoord.
Waarom hoog op de lijst en hoe wil ik bijdragen aan verandering?
“Eigenlijk gaat het mij niet zozeer om hoe hoog ik op de lijst sta. Maar om wat de inwoners willen en wat we samen kunnen bereiken. Wat willen de inwoners? Wat voor een gemeenschap zij willen, dit uiteraard wel in verbinding met de politiek. Misschien wel hoog op de lijst omdat ik wel een sterke visie heb op waar we naartoe moet en hier ook echt in geloof en wel intuïtief aanvoel hoe we dat moeten doen. Het feminisme in mij zorgt ervoor dat ik het vrouwelijk denken omarm en strijd dan tegen de mannelijk norm die vaak overheersend is geweest. Ik geloof ook dat we dit als samenleving moet na streven, dus meer vrouwelijke waarden. Waarin een harde competitieve samenleving (marktdenken) minder dominant aanwezig mag zijn en we moeten zoeken naar verbinding met elkaar. Echt leren samen te leven met elkaar en goed te kunnen samenwerken met elkaar Competitie individualisering en marktdenken hebben in de geschiedenis tot veel geweld geleid en leidt momenteel tot veel vereenzaming.”
Answar zit duidelijk in zijn element. Hij analyseert niet alleen wat er misgaat, maar heeft ook veel ideeën over wat er anders zou kunnen of moeten. Hij vervolgt zijn verhaal:
“Ik strijd tegen het moderne racisme en discriminatie. Daarbij vind ik het begrip integratie een begrip wat meer uitsluit dan insluit. Alleen een diverstiteitsbril kan ervoor zorgen dat we mensen niet meer gaan uitsluiten. Ik wil dat iedereen deze bril gaat dragen en graag zou willen dragen. Dit is een bril die ik altijd heb gedragen en het leert je kijken naar de samenleving in termen van verschillen en het leert je de mens te waarderen in wie hij of zij is en kan zijn in potentie. Ik wil graag een inclusief beleid in plaats van een integratiebeleid. Wanneer we inclusief denken en praten ben ik van overtuigd, sluiten we mensen niet meer uit. Het is onze vorm van communiceren wat bewust/onbewust veel mensen uitsluit, zonder dat we het vaak doorhebben en vaak ook met de beste intenties bedoelen. Dus we moeten werken aan andere vormen van taal, een taal die minder uitsluit, het is werken aan een inclusief bewustzijn en een inclusieve taal waarin minder sprake is van uitsluiting. Groepen mensen vallen in eerste instantie en eigenlijk nooit buiten de samenleving, en er bestaat ook geen afstand tot de samenleving. De maatschappij bestaat niet, wel bestaat het samen leven met elkaar. De term maatschappij hanteert altijd een dominante norm waarin iedereen zich tot moet verhouden maar tegelijkertijd ook weer mensen uitsluit. De maatschappij gaat in principe om alleen mensen. Dieren en planten horen dan niet bij de maatschappij want ze behoren niet tot het sociale."
Dus de term maatschappij sluit dan al snel andere levensvormen uit die niet tot de mens behoren. Ik hanteer daarom niet graag deze term maar wel de term samen leven. De maatschappij verondersteld altijd een dominante norm ( cultuur ) waaraan iedereen zich altijd moet aanpassen. Wie zich hieraan niet kan aanpassen wordt al snel erbuiten geplaatst, dus buiten de samenleving. En ik wil graag deze manier van denken doorbreken en dit betekent voor mij in eerste instantie het omarmen van nieuwe waarden als inclusiviteit en brede diversiteit, het omarmen van unieke verschillen van mensen, dieren en planten. Ik strijd dan ook tegen de hedendaagse dominante norm en de overheersende cultuur die helaas ook nog vaak mannelijk is ingekleurd. Het gaat erom om ruimte te geven aan verschillen, het vreemde en het nieuwe in plaats van de dominante conservatieve cultuur. Dit betekent dan ook voor mij dat ik kritisch wil zijn en nieuw wil zijn.
Mijn bijdrage is verder, meer verbinding tussen politiek en samenleving te willen realiseren. Want de politiek is te veel losgeraakt van de samenleving (de leefwereld). Het systeem is dominant geworden. Het gaat om het persoonlijke om te luisteren naar de ander. En dit is wat de politiek vergeet. De politiek is de burger uit het oog verloren en leeft in zijn eigen systeemwereld. Mensen zijn boos op de overheid en dit is ergens terecht. Dus voor mij de vraag hoe brengen we politiek en samenleving meer met elkaar in verbinding. Dit is de uitdaging. Hier heb ik geen antwoord op, maar kunnen we alleen samendoen. Dus met de politiek en met de inwoners. Hoe brengen we de leefwereld en systeemwereld meer met elkaar in verbinding. Dus politiek als systeem en democratie als leefwereld.”